http://www.aseanthai.net

                    การค้ามนุษย์ (Trafficking in Persons) เป็นคำ ๆ เดียวกับที่ใช้ในความหมายของทาสสมัยใหม่ (Modern Slavery) เป็นศัพท์ที่ใช้การกล่าวถึงการนำเอามนุษย์มาใช้ในลักษณะของการกดขี่ ไม่ว่าจะเป็นทางด้านแรงงานหรือการใช้ให้กระทำการทางเพศในเชิงพาณิชย์^[1] และพัฒนารูปแบบและความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งสหรัฐอเมริกาได้จัดทำรายงานสำรวจการค้ามนุษย์ในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกต่อเนื่องกันมาเป็นเวลาหลายปี เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการดำเนินมาตรการในเชิงนโยบายต่างประเทศในเรื่องของการค้ามนุษย์ โดยมีการแบ่งสถานการณ์การค้ามนุษย์ออกเป็นระดับชั้น หรือที่เรียกว่า “Tier” ^[2]  ต่าง ๆ (ในบทความนี้จะใช้คำว่า “Tier” แทนการแสดงระดับชั้นการค้ามนุษย์) ซึ่งรายงานฉบับล่าสุด คือ  รายงานการค้ามนุษย์ พ.ศ. ๒๕๖๐ (Trafficking in Persons Report June 2017)^[3]
                    เนื่องจากอาเซียนเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่ประสบปัญหาการค้ามนุษย์ ซึ่งส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นการค้ามนุษย์ภายในภูมิภาค อาจเนื่องมาจากการเปิดพรมแดนในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงที่ทำให้การเดินทางข้ามแดนมีความสะดวกมากขึ้น และมีหลายประเทศในอาเซียนที่เป็นทั้งประเทศต้นทางประเทศทางผ่าน และประเทศปลายทางในการค้ามนุษย์ ซึ่งปัญหาการค้ามนุษย์ย่อมส่งผลกระทบทั้งในระดับภูมิภาคหรือในระหว่างประเทศ เนื่องการค้ามนุษย์เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ อันเป็นปัญหาที่จะต้องได้รับการแก้ไขอย่างมีประสิทธิภาพ
                    ด้วยเล็งเห็นว่าประเทศสมาชิกอาเซียนจะต้องร่วมมือกันต่อต้านการค้ามนุษย์ เพื่อยับยั้งผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อศักยภาพในการขับเคลื่อนประชาคมอาเซียนในด้านต่าง ๆ  โดยจำเป็นที่จะต้องศึกษาถึงสถานการณ์การค้ามนุษย์ ตลอดจนการคุ้มครองเหยื่อการค้ามนุษย์ และการป้องกันไม่ให้เกิดการค้ามนุษย์ในประเทศสมาชิกอาเซียน เพื่อให้ทราบถึงปัญหาและสาเหตุของปัญหาการค้ามนุษย์ในประเทศนั้น ๆ ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาแนวทางในการแก้ไขป้องกันปัญหาดังกล่าวได้ดียิ่งขึ้น  ดังนั้น บทความนี้จึงมุ่งศึกษาการค้ามนุษย์ของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ ซึ่งเป็นประเทศสมาชิกอาเซียนเพียงประเทศเดียวที่ถูกจัดให้อยู่ใน Tier 1

                    อ่านต่อ :ดาวน์โหลดบทความ