ระบบการศึกษาของประเทศสิงคโปร์จัดได้ว่าเป็นหนึ่งในระบบการศึกษาที่ดีที่สุดของโลก จากการเปรียบเทียบคะแนนในโครงการเพื่อการประเมินผลนักเรียนนานาชาติ หรือ PISA (Programme for International Student Assessment) ซึ่งได้จัดอันดับให้สิงคโปร์เป็นอันดับที่ ๑ ของ PISA ในด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และการอ่าน จากกว่า ๗๐ ประเทศทั่วโลก[๑] และเนื่องจากสิงคโปร์เคยเป็นอาณานิคมของอังกฤษ

ระบบการศึกษาของสิงคโปร์จึงมีความคล้ายคลึงกับระบบการศึกษาของอังกฤษ กล่าวคือ ใช้หลักสูตร GCSE และ A level[๒] ของอังกฤษระบบการศึกษาของสิงคโปร์นั้น มีที่มาสำคัญจากนโยบายของรัฐบาล ในปี พ.ศ. ๒๔๙๐ หรือหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ที่มีนักเรียนจำนวนมากที่ต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน รัฐบาลจึงดำเนินโครงการนโยบายการศึกษาระยะสิบปี (Ten Years Programme for Education Policy) ระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๙๓ ถึง พ.ศ.๒๕๐๓ เพื่อให้เกิดระบบการศึกษาที่เตรียมความพร้อมของประชาชนสำหรับการปกครองตนเองภายหลังได้รับเอกราชจากประเทศอังกฤษ

ในเวลาต่อมา เมื่อสิงคโปร์เริ่มมีการพัฒนาเศรษฐกิจของตนเอง รัฐบาลจึงได้ดำเนินนโยบายทางการศึกษาที่เน้น “การศึกษาเพื่อความอยู่รอด” (survival-drain education) เพื่อให้ได้แรงงานที่มีทักษะที่เหมาะสมและเป็นที่ต้องการสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรม และลดอัตราการว่างงานภายในประเทศ มีการจัดตั้งสถาบันอาชีวะ และโครงการ Gifted Education Programme   นอกจากความจำเป็นทางเศรษฐกิจแล้ว การศึกษายังช่วยในเรื่องการรวมชาติ โดยเริ่มจากนโยบายการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม การใช้ทรัพยากรธรรมชาติ ได้ใช้นโยบายการเรียนสองภาษาในโรงเรียน ที่ถูกนำมาใช้เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓ ซึ่งกำหนดให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในการเรียนการสอน เพื่อใช้เป็นภาษากลางระหว่างประชากรต่างเชื้อชาติ

บทความนี้นำเสนอกฎหมายที่เกี่ยวกับการศึกษาของสิงคโปร์ ประกอบด้วยกฎหมายสำคัญ ๓ ฉบับ ได้แก่ Compulsory Education Act (Chapter 51)   Education Act (Chapter 87) และ Private Education Act (Chapter 247A) โดยแบ่งการนำเสนอออกเป็น ๖ หัวข้อ ได้แก่ ภาพรวมของระบบการศึกษาของสิงคโปร์ตามนโยบายของรัฐบาลสิงคโปร์ การศึกษาภาคบังคับ การขึ้นทะเบียนโรงเรียน การขึ้นทะเบียนสถานศึกษาเอกชน การขึ้นทะเบียนผู้บริหารโรงเรียนและครู และหน่วยงานของรัฐที่มีอำนาจหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง

ภาพรวมของระบบการศึกษาของสิงคโปร์ตามนโยบายของรัฐบาลสิงคโปร์
ประเทศสิงคโปร์ได้ให้ความสำคัญต่อการศึกษาของประชาชนเป็นอย่างมาก ซึ่งจะเห็นได้จากบทบัญญัติตามรัฐธรรมนูญของสิงคโปร์ที่ได้มีการกำหนดเกี่ยวกับความเท่าเทียมมาตรา ๑๖ แห่งรัฐธรรมนูญสิงคโปร์กำหนดเรื่องการให้ความเคารพในการศึกษาโดยไม่ให้มีการเลือกปฏิบัติต่อประชากรของสิงคโปร์ (citizen of Singapore) ในสถานศึกษาของรัฐบนพื้นฐานของศาสนา ชาติพันธุ์ การสืบเชื้อสาย หรือสถานที่เกิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกระบวนการรับนักเรียนเข้าศึกษาในสถาบันการศึกษาต่าง ๆ หรือการเก็บค่าธรรมเนียมการศึกษา และการให้ความช่วยเหลือทางการเงินเพื่อการศึกษาของนักเรียนในสถานศึกษาใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นสถานศึกษาของรัฐหรือไม่ และไม่ว่าจะอยู่ในประเทศสิงคโปร์ หรือนอกประเทศสิงคโปร์ก็ตาม นอกจากนี้ ยังกำหนดให้กลุ่มศาสนาทุกกลุ่มมีสิทธิที่จะก่อตั้งสถาบันเพื่อการศึกษาของเด็กและออกคำสั่งภายใต้ศาสนาตน และบุคคลจะต้องไม่ถูกบังคับให้เข้าร่วมพิธีกรรมทางศาสนาที่ไม่ใช่ศาสนาของตนอีกด้วย[๓]

หากพิจารณาบทบัญญัติดังกล่าวจะเห็นได้ว่า รัฐธรรมนูญได้ถูกตราขึ้นให้สอดคล้องกับลักษณะของประชากรในประเทศ ซึ่งมีความหลากหลายทางด้านเชื้อชาติและศาสนา โดยศาสนาที่ประชาชนนับถือนั้นมีทั้ง พุทธ ขงจื๊อ เต๋า คริสต์ อิสลาม และฮินดู รัฐธรรมนูญจึงไม่กำหนดให้มีศาสนาประจำชาติ และยังเน้นให้สถาบันการศึกษาเคารพและไม่เลือกปฏิบัติต่อนักเรียนอีกด้วย

นอกจากนี้ รัฐบาลสิงคโปร์ก็ยังให้ความสำคัญกับการศึกษาเป็นอย่างมาก เพราะถือว่าประชาชนเป็นทรัพยากรที่สำคัญของประเทศ ในการนี้ รัฐบาลยังได้ให้การอุดหนุนด้านการศึกษาจนเสมือนกับว่าโรงเรียนส่วนใหญ่เป็นโรงเรียนของรัฐบาล ส่วนสถานศึกษาของเอกชนในสิงคโปร์จะมีเฉพาะในระดับอนุบาลและโรงเรียนนานาชาติเท่านั้น

การศึกษาภาคบังคับ
ประเทศสิงคโปร์ได้มีการกำหนดเกี่ยวกับการศึกษาภาคบังคับไว้ใน Compulsory Education Act โดยกำหนดไว้ว่า เด็กที่จะต้องเข้าเรียนการศึกษาภาคบังคับนั้น คือ (ก) เด็กที่เกิดหลังวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๙ (ข) เป็นพลเมืองสิงคโปร์ และ (ค) มีถิ่นที่อยู่ในประเทศสิงคโปร์[๔] สำหรับการศึกษาภาคบังคับนั้นมีระยะเวลา ๑๐ ปี โดยเริ่มตั้งแต่เด็กอายุ ๖ ปี ซึ่งจะต้องเข้าเรียนในโรงเรียนระดับประถมศึกษาของรัฐ(national primary school)[๕] อนึ่ง  ผู้ปกครองที่ไม่ประสงค์จะส่งเด็กเข้าเรียนในโรงเรียนระดับประถมศึกษาของรัฐ จะต้องแจ้งต่ออธิบดีกรมศึกษาธิการถึงเหตุผลที่ไม่ส่งเด็กเข้าเรียนในโรงเรียนดังกล่าว

การศึกษาภาคบังคับในสิงคโปร์เมื่อเทียบกับการศึกษาของไทย คือ ตั้งแต่ระดับประถมศึกษาชั้นปีที่ ๑ ถึงระดับมัธยมศึกษาชั้นปีที่ ๔ หรือปีที่ ๕ ขึ้นอยู่กับหลักสูตรที่นักเรียนเลือก โดยการศึกษาในระดับประถมศึกษาของสิงคโปร์แบ่งเป็น ๒ ช่วง ได้แก่ ช่วงประถมตอนต้นและประถมศึกษาตอนปลาย ซึ่งเรียกว่า Foundation Stage โดยนักเรียนจะเรียน ๓ วิชาหลัก คือ ภาษาอังกฤษ ภาษาที่พูดมาแต่กำเนิด และคณิตศาสตร์   นอกจากนั้น จะมีวิชาดนตรี ศิลปหัตถกรรม หน้าที่พลเมือง สุขศึกษา สังคมศึกษา และพลศึกษา และช่วงประถมปลาย คือ ประถมศึกษาปีที่ ๕ ถึงปีที่ ๖ ซึ่งเรียกว่า Orientation Stage ในช่วงนี้ นักเรียนจะถูกแยกเรียนตามกลุ่มทางภาษาโดยขึ้นอยู่กับความสามารถทางภาษาของแต่ละคน เมื่อสำเร็จการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ แล้ว นักเรียนต้องผ่านการสอบที่เรียกว่า Primary School Leaving Examination (PSLE) เพื่อที่จะเข้าศึกษาต่อในระดับมัธยมศึกษา จึงถือได้ว่าผลการสอบ PSLE นั้นมีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อการเลือกศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาของนักเรียน

การศึกษาในระดับมัธยมศึกษาในสิงคโปร์มี ๓ หลักสูตรให้นักเรียนสามารถเลือกเรียนได้ตามความสามารถและความสนใจ คือ แบบเร่งรัด (Express) ซึ่งเป็นหลักสูตร ๔ ปี ส่วนแบบธรรมดาสายวิชาการ (Normal-Technical) เป็นหลักสูตร ๕ ปี เมื่อจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาแล้ว นักเรียนจะต้องทำการสอบเพื่อให้ได้ใบประกาศนียบัตร จากนั้นผู้ที่สนใจเรียนสายวิชาชีพเทคนิค หรืออาชีวศึกษา ก็สามารถแยกไปเรียนตามสถาบันต่าง ๆ ได้ส่วนผู้ที่ต้องการศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย จะต้องเข้าศึกษาต่อใน Junior College อีก ๒ ปี เมื่อจบแล้วจะต้องสอบ GCE "A" Level เพื่อนำผลคะแนนไปใช้ตัดสินการเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย

ทั้งนี้ ผู้ปกครองที่ไม่ส่งเด็กเข้ารับการศึกษาภาคบังคับจะมีความผิดตาม Compulsory Education Act เว้นแต่จะได้รับการยกเว้น หรือแสดงเหตุผลให้เป็นที่ประจักษ์ว่าเหตุใดจึงไม่ส่งเด็กเข้ารับการศึกษาในโรงเรียนระดับประถมศึกษาของรัฐ ซึ่งบทลงโทษของผู้กระทำความผิดภายใต้มาตรา ๓ (๒) คือ โทษไม่เกิน ๕,๐๐๐ ดอลลาร์สิงคโปร์ หรือจำคุกไม่เกิน ๑๒ เดือน หรือทั้งจำทั้งปรับ[๖]  ซึ่งบทลงโทษที่รุนแรงดังกล่าวสะท้อนให้เห็นถึงความเอาจริงเอาจังต่อการศึกษาของประเทศสิงคโปร์

          การขึ้นทะเบียนโรงเรียน
          ประเทศสิงคโปร์มีความเข้มงวดในการจัดตั้งโรงเรียน จึงได้ออกกฎหมาย Education Act (Chapter 87) ซึ่งมีเนื้อหาสำคัญ คือ กำหนดบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นทะเบียนโรงเรียนในสิงคโปร์ การนำเสนอในหัวข้อนี้แบ่งออกเป็น ๓ หัวข้อย่อย ได้แก่ คำนิยามตามกฎหมาย เงื่อนไขในการขึ้นทะเบียนในโรงเรียน และการอุทธรณ์

          ก) คำนิยามตามกฎหมาย
Education Act (Chapter 87) ระบุนิยามว่า "โรงเรียน" หมายถึง องค์กร หรือสถานที่ที่มีการให้การศึกษาแก่คนตั้งแต่ ๑๐ คนขึ้นไป ไม่ว่าจะอยู่ในชั้นเรียนเดียวหรือหลายชั้นเรียน[๗]   นอกจากนี้ ยังจำกัดการใช้คำศัพท์คำว่า "โรงเรียน" "มหาวิทยาลัย" "วิทยาลัย" และ "สถาบันการศึกษา" หรือคำศัพท์ใด ๆ ที่กำหนดโดยรัฐมนตรีและประกาศในรัฐกิจจานุเบกษา ไม่ว่าจะในภาษาใดก็ตาม หรือคำศัพท์ใดที่บ่งชี้ว่าบุคคล หรือองค์กรให้การศึกษา เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากอธิบดีศึกษาธิการ (Director-General of Education) ผู้ใดฝ่าฝืนจะมีโทษปรับไม่เกิน ๒๐,๐๐๐ ดอลลาร์สิงคโปร์ หรือจำคุกไม่เกิน ๑๒ เดือน หรือทั้งจำทั้งปรับ[๘]

ในกรณีที่เป็นการขึ้นทะเบียนโรงเรียนที่ไม่ใช่โรงเรียนรัฐบาล ผู้ที่ต้องการจะเป็นผู้บริหารโรงเรียนจะต้องยื่นเรื่องต่ออธิบดี โดยอธิบดีฯ มีอำนาจที่จะขึ้นทะเบียนโรงเรียนนั้น ๆ แต่หากปฏิเสธการขอขึ้นทะเบียนโรงเรียนใด จะต้องให้เหตุผลกำกับทุกครั้ง

          ข) เงื่อนไขในการขึ้นทะเบียนโรงเรียน
          โรงเรียนที่สามารถขึ้นทะเบียนได้ จะต้องไม่เข้าข่ายโรงเรียนที่มีลักษณะ ดังนี้
(๑) อยู่ในพื้นที่ที่มีสถานศึกษาเพียงพออยู่แล้ว
(๒) สถานที่จะก่อตั้งโรงเรียนถูกจัดเป็นอาคารที่มีความเสี่ยงภัยหรือไม่มั่นคงหรือมีความเป็นไปได้ที่โครงสร้างของอาคารจะไม่เหมาะสำหรับใช้เป็นโรงเรียน
(๓) สถานที่จะก่อตั้งโรงเรียนมีมาตรการป้องกันอัคคีภัยไม่เพียงพอ
(๔) สถานที่จะก่อตั้งโรงเรียนนั้นไม่ถูกสุขอนามัยหรือไม่เหมาะสมด้วยเหตุผลของสุขภาพในการใช้สถานที่เป็นโรงเรียน
(๕) สถานที่พักผ่อนนอกอาคารสำหรับนักเรียนนั้นมีไม่พอ
(๖) โรงเรียนที่ขอจดทะเบียนนั้นไม่เป็นไปตามกฎระเบียบที่กำหนดภายใต้รัฐบัญญัตินี้
(๗) ค่าเล่าเรียนที่นำเสนอสูงเกินไป เมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายในการบริหารโรงเรียนและมาตรฐานการศึกษาที่จะให้แก่นักเรียน
(๘) คุณสมบัติและประสบการณ์ของครูที่จะสอนไม่เพียงพอ
(๙) ค่าตอบแทนของครูที่นำเสนอนั้นไม่เพียงพอในการปฏิบัติหน้าที่อย่างมีประสิทธิภาพ
(๑๐) มีแผนที่จะรองรับนักเรียนจำนวนมากกว่า ๑,๒๐๐ คน ในหนึ่งวิชา
(๑๑) คณะกรรมการโรงเรียนอาจไม่สามารถบริหารโรงเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
(๑๒) ผู้บริหารโรงเรียนมีความไม่เหมาะสมที่จะบริหาร
(๑๓) โรงเรียนที่ขอขึ้นทะเบียนเคยถูกปฏิเสธการขอขึ้นทะเบียน หรือเคยถูกถอดใบอนุญาต ภายใต้กฎหมาย Education Act หรือกฎหมายก่อนหน้านี้ที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นทะเบียนโรงเรียน
(๑๔) มีความเป็นไปได้ที่โรงเรียนดังกล่าวจะถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของสิงคโปร์ หรือของสาธารณะ
(๑๕) มีความเป็นไปได้ที่โรงเรียนดังกล่าวจะถูกใช้เพื่อสั่งสอนสิ่งที่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของสาธารณะ หรือของนักเรียน
(๑๖) มีความเป็นไปได้ที่โรงเรียนดังกล่าวจะถูกใช้เป็นสถานที่นัดพบขององค์กรผิดกฎหมาย
(๑๗) ชื่อโรงเรียนที่ขอขึ้นทะเบียนขัดกับผลประโยชน์ของสิงคโปร์ หรือ
(๑๘) ใบขอขึ้นทะเบียน หรือเอกสารที่ใช้ประกอบขอขึ้นทะเบียนมีการให้ข้อมูลที่เป็นเท็จ หรือไม่ครบถ้วน
          จะเห็นได้ว่า การขึ้นทะเบียนโรงเรียนในสิงคโปร์ค่อนข้างรัดกุม โดยอธิบดีฯ สามารถปฏิเสธการขอขึ้นทะเบียนโรงเรียนได้บนหลายฐาน ตั้งแต่คุณภาพของตัวอาคาร ครู ผู้บริหารโรงเรียน ค่าเล่าเรียน หรือแม้กระทั่งชื่อโรงเรียน ในบางกรณี อธิบดี ฯ สามารถใช้ดุลยพินิจในการตัดสินว่าโรงเรียนที่ขอขึ้นทะเบียนนั้นจะกระทบต่อผลประโยชน์สาธารณะ หรือผลประโยชน์ของสิงคโปร์อย่างไร ซึ่งสะท้อนว่าภาครัฐมีการควบคุมโรงเรียนในประเทศอย่างจริงจัง
 
ค) การอุทธรณ์
หากผู้ขอขึ้นทะเบียนโรงเรียนไม่เห็นด้วยกับคำตัดสินของอธิบดีฯ สามารถทำหนังสืออุทธรณ์เป็นสำเนา ๒ ฉบับ ยื่นต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ หรือคณะกรรมการอุทธรณ์ (Appeal Boards) แล้วแต่กรณี โดยต้องยื่นผ่านอธิบดีฯ หลังจากได้รับหนังสืออุทธรณ์แล้ว รัฐมนตรีฯ หรือเลขานุการของคณะกรรมการอุทธรณ์จะต้องแจ้งผู้ยื่นหนังสืออุทธรณ์และอธิบดีฯ ล่วงหน้า ๑๔ วัน ก่อนถึงวันที่จะพิจารณาเรื่องอุทธรณ์[๙]

คำตัดสินของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ หรือคณะกรรมการอุทธรณ์นั้นถือเป็นที่สิ้นสุด
โดยคำตัดสินดังกล่าวจะถูกส่งให้อธิบดีศึกษาธิการ ซึ่งจะแจ้งผลคำตัดสินต่อผู้ยื่นหนังสืออุทธรณ์เป็นลายลักษณ์อักษรต่อไป[๑๐]

          การขึ้นทะเบียนสถานศึกษาเอกชน
กิจการสถานศึกษาเอกชนเป็นธุรกิจที่มีแนวโน้มการเติบโตที่ดีในสิงคโปร์สังเกตได้จากจำนวนสถาบันการศึกษาต่างประเทศที่เข้าไปเปิดกิจการในประเทศสิงคโปร์ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนสอนวิชาความรู้ที่เป็นวิชาการ และที่ไม่เป็นวิชาการ รวมไปถึงศูนย์รับเลี้ยงเด็ก เป็นต้น รัฐบาลสิงคโปร์จึงได้ออกกฎหมาย Private Education Act (Chapter 247A) เพื่อจัดระเบียบสถาบันการศึกษาเอกชนเหล่านี้
 
          ก) ขั้นตอนและเงื่อนไขการขึ้นทะเบียน
Private Education Act (Chapter 264A) กำหนดให้บุคคลใดก็ตามที่ต้องการประกอบธุรกิจการศึกษาในสิงคโปร์ หรือให้ใบประกาศนียบัตร วุฒิบัตร หรือปริญญาบัตรที่เกี่ยวกับการศึกษา จะต้องขึ้นทะเบียนเป็นสถาบันการศึกษาเอกชน หากฝ่าฝืนจะมีโทษปรับไม่เกิน ๕,๐๐๐ ดอลลาร์สิงคโปร์ นอกจากนี้ สภาการศึกษาเอกชน (Council of Private Education) สามารถสั่งปิดสถานศึกษาดังกล่าได้โดยใช้กำลัง หรือปิดทางเข้า-ออกสถานที่ดังกล่าวได้

การขอขึ้นทะเบียนสถาบันการศึกษาเอกชนจะต้องกระทำโดยผู้บริหารของสถาบันการศึกษาเอกชนดังกล่าว โดยยื่นเรื่องขอขึ้นทะเบียนต่อสภาการศึกษาเอกชน ซึ่งอาจพิจารณาปฏิเสธคำขอขึ้นทะเบียนของสถาบันการศึกษาเอกชนดังกล่าวได้ บนฐานดังต่อไปนี้
(๑) สถาบันการศึกษาเอกชนนั้นไม่ได้จดทะเบียนเป็นบริษัทหรือองค์กร
(๒) สถานที่ตั้งของสถาบันการศึกษานั้น ไม่เหมาะสมที่จะเป็นสถาบันการศึกษาเอกชนไม่ถูกสุขอนามัยหรือไม่ปลอดภัย ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่นนอกเหนือจากให้การศึกษาเอกชนหรือไม่เป็นไปตามที่กฎหมายกำหนดไว้
(๓) มากกว่ากึ่งหนึ่งของครู หรือผู้ที่จะมาเป็นครูในสถาบันการศึกษาเอกชนนั้นขาดคุณสมบัติหรือประสบการณ์ขั้นต่ำ หรือมีความไม่เหมาะสมที่จะสอนในสถาบันการศึกษาเอกชน
(๔) ใบขอขึ้นทะเบียน หรือเอกสารที่ใช้ประกอบการขอขึ้นทะเบียนมีข้อความที่เป็นเท็จ หรือมีข้อมูลไม่ครบถ้วน
(๕) สถาบันการศึกษาเอกชน หรือผู้บริหารสถาบันการศึกษาเอกชนฝ่าฝืนบัญญัติภายใต้กฎหมาย Private Education Act หรือเคยถูกตัดสินว่ากระทำความผิดภายใต้รัฐบัญญัตินี้ หรือเคยถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานทุจริต หรือฉ้อโกง ภายในระยะเวลา ๕ ปี ก่อนการยื่นขอขึ้นทะเบียน
(๖) ผู้บริหาร หรือผู้ที่จะเป็นผู้บริหารของสถาบันการศึกษาเอกชนมีความไม่เหมาะสม
(๗) สภาการศึกษาเอกชนเห็นว่า ชื่อของสถาบันการศึกษาเอกชนอาจชักจูงให้เกิดความเข้าใจผิดต่อลักษณะหรือวัตถุประสงค์ของสถาบันการศึกษาเอกชนนั้น หรือมีความเหมือนหรือซ้ำกับชื่อสถานศึกษาอื่นหรือสถาบันการศึกษาเอกชนที่มีอยู่แล้ว หรือเป็นชื่อที่หยาบคายหรือเป็นชื่อที่รัฐมนตรีมีคำสั่งไม่ให้รับขึ้นทะเบียน

เมื่อได้รับการขึ้นทะเบียนและได้ดำเนินกิจการไปสักระยะหนึ่ง สถาบันการศึกษาเอกชนนั้นอาจถูกตรวจสอบโดยผู้ตรวจสอบโรงเรียน (inspector) ซึ่งแต่งตั้งโดยสภาการศึกษาเอกชน[๑๑] ผู้ตรวจสอบโรงเรียนมีอำนาจในการ
(ก) เข้าไปยังสถานที่ตั้งสถาบันการศึกษาเอกชน ในกรณีที่มีเหตุให้เชื่อว่ามีหลักฐานการกระทำผิดภายใต้รัฐบัญญัตินี้ และอาจค้น ยึด และเอาหนังสือ เอกสาร วัตถุ หรือทำสำเนาหากเห็นว่าจำเป็น
(ข) ขอให้บุคคลที่เชื่อว่าได้กระทำความผิดส่งหลักฐานให้ หรือ
(ค) ออกคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรให้บุคคลใด ๆ ในสิงคโปร์ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการกระทำผิดนั้น เป็นต้น

          ข) การขออนุญาตประกอบกิจกรรมในสถานศึกษาเอกชน
นอกจากกฎหมายสิงคโปร์จะกำหนดให้สถานศึกษาเอกชนต้องขึ้นทะเบียนแล้ว บางกิจกรรมในสถานศึกษาเอกชน เช่น ร้านอาหาร สื่อสิ่งพิมพ์ก็ต้องขอใบอนุญาตด้วย โดยขึ้นอยู่กับประเภทของสถานศึกษา
          การขึ้นทะเบียนผู้บริหารโรงเรียนและครู
Education Act (Chapter 87) กำหนดให้มีการขึ้นทะเบียนผู้บริหาร (manager) โรงเรียน และยังห้ามไม่ให้บุคคลใดสอน หรือถูกจ้างเป็นครูในโรงเรียนหากไม่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นครูหรือได้รับอนุญาตให้สอนภายใต้รัฐบัญญัตินี้

ก) คุณสมบัติของผู้ที่สามารถขึ้นทะเบียนผู้บริหารโรงเรียนและครู
ผู้ที่ต้องการขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารโรงเรียนจะต้องไม่เข้าข่ายคุณสมบัติต้องห้ามตามมาตรา ๓๓ แห่ง Education Act (Chapter 87) ซึ่งให้อธิบดีมีอำนาจในการปฏิเสธการขึ้นทะเบียนผู้บริหารโรงเรียน บนฐานดังต่อไปนี้
(๑) เป็นบุคคลที่กระทำผิดในเขตอำนาจศาลสิงคโปร์ หรือมาเลเซีย หรือประเทศในเครือสหราชอาณาจักร และเป็นการกระทำผิดที่ลงโทษด้วยการจำคุก โดยการกระทำผิดนั้นเกี่ยวกับการศึกษา หรือการขึ้นทะเบียนโรงเรียน หรือภายใต้กฎหมายที่ใกล้เคียงกันของมาเลเซีย
(๒) เป็นบุคคลที่เคยได้รับการปฏิเสธการขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารของโรงเรียน หรือถูกยกเลิกการขึ้นทะเบียน ไม่ว่าจะภายใต้รัฐบัญญัตินี้ หรือกฎหมายก่อนหน้าที่ถูกยกเลิกไปแล้วที่เกี่ยวกับการศึกษา หรือการขึ้นทะเบียนโรงเรียน หรือกฎหมายใดของมาเลเซียที่มีบทบัญญัติที่ใกล้เคียง
(๓) เป็นบุคคลที่มีลักษณะไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้บริหารโรงเรียน
(๔) เป็นบุคคลที่ไม่มีประสบการณ์ ความรู้ ความเชี่ยวชาญที่จะจัดการโรงเรียน
(๕) เป็นบุคคลที่เคยให้ข้อมูลเท็จในการขอขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารโรงเรียน หรือครู
(๖) การขึ้นทะเบียนบุคคลดังกล่าวจะกระทบต่อผลประโยชน์ของสาธารณะ หรือของนักเรียน

สำหรับคุณสมบัติต้องห้ามของบุคคลที่ต้องการขึ้นทะเบียนเป็นครูในสิงคโปร์อยู่ภายใต้มาตรา ๓๘ แห่ง Education Act (Chapter 87) กำหนดให้อธิบดีมีอำนาจในการปฏิเสธการขึ้นทะเบียนครู หากพิจารณาแล้วเห็นว่า
(๑) เป็นบุคคลที่มีลักษณะไม่เหมาะสม
(๒) เป็นบุคคลที่กระทำผิดในเขตอำนาจศาลสิงคโปร์ หรือมาเลเซีย หรือประเทศในเครือสหราชอาณาจักร และเป็นการกระทำผิดที่ลงโทษด้วยการจำคุก โดยการกระทำผิดนั้นเกี่ยวกับการศึกษา หรือการขึ้นทะเบียนโรงเรียน หรือภายใต้กฎหมายใกล้เคียงกันของมาเลเซีย
(๓) เป็นบุคคลที่เคยได้รับการปฏิเสธการขึ้นทะเบียนเป็นครู หรือถูกยกเลิกการขึ้นทะเบียนไม่ว่าจะภายใต้รัฐบัญญัตินี้ หรือกฎหมายก่อนหน้าที่ยกเลิกไปแล้วที่เกี่ยวกับการศึกษาหรือการขึ้นทะเบียนโรงเรียน หรือกฎหมายใดของมาเลเซียที่มีบทบัญญัติที่ใกล้เคียง
(๔) เป็นบุคคลที่เคยถูกยกเลิกการขึ้นทะเบียน ไม่ว่าจะภายใต้รัฐบัญญัตินี้ หรือกฎหมายก่อนหน้าที่ยกเลิกไปแล้วที่เกี่ยวกับการศึกษา หรือการขึ้นทะเบียนโรงเรียน หรือกฎหมายใดของมาเลเซียที่มีบทบัญญัติที่ใกล้เคียง เว้นแต่ การยกเลิกการขึ้นทะเบียนนั้น จะเป็นผลจากการลาออกหรือโรงเรียนปิดตัวลง
(๕) เป็นบุคคลที่ไม่ผ่านการตรวจร่างกายโดยแพทย์ประจำโรงเรียน
(๖) เป็นบุคคลที่เคยให้ข้อมูลเท็จในการขอขึ้นทะเบียนเป็นครู
(๗) เป็นบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลที่ไม่ดีต่อนักเรียน หรือที่ขัดต่อผลประโยชน์สาธารณะ
(๘) เป็นบุคคลที่ไม่มีคุณสมบัติขั้นต่ำตามที่กฎหมายกำหนด

ข) การอุทธรณ์ต่อคำตัดสิน       
เหมือนกับกรณีการอุทธรณ์คำตัดสินของอธิบดีศึกษาธิการ ต่อการขอขึ้นทะเบียนโรงเรียนจะเห็นได้ว่า การขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารโรงเรียน และการขึ้นทะเบียนครูในสิงคโปร์นั้นมีความเข้มงวดเป็นอย่างมาก โดยกำหนดห้ามบุคคลที่เคยกระทำผิดกฎหมาย หรือเคยถูกปฏิเสธการขอขึ้นทะเบียนในประเทศมาเลเซีย มาขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารโรงเรียน หรือครูในสิงคโปร์ด้วยซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากการที่ระบบการศึกษาของทั้งสองประเทศล้วนได้รับอิทธิพลมาจากอังกฤษจึงมีมาตรฐานที่คล้ายกัน การที่บุคคลใดถูกปฏิเสธการขอขึ้นทะเบียนเป็นผู้บริหารโรงเรียน หรือครูในมาเลเซีย จึงมีแนวโน้มที่จะมีคุณสมบัติไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้บริหารโรงเรียน หรือครูในสิงคโปร์เช่นเดียวกัน

บทสรุป
การศึกษาเป็นรากฐานสำคัญในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ รัฐบาลสิงคโปร์ได้กำหนดแผนและนโยบายในการพัฒนาประเทศผ่านการพัฒนาประชากรที่มีคุณภาพ ทั้งการส่งเสริมให้พลเมืองสิงคโปร์มีความสามารถด้านภาษามากกว่าหนึ่งภาษาตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา และให้โอกาสเด็กนักเรียนได้เลือกเรียนสิ่งที่ตนถนัด เพื่อให้เด็กแต่ละคนเติบโตมาเป็นประชากรที่สามารถทำงานของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด
 

นางสาวจันทพร ศรีโพน
บุคลากรจัดทำฐานข้อมูลทางกฎหมาย
ฝ่ายอาเซียนและกิจการต่างประเทศ
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา

---